Глагол - сег. вр., 1 л., ед. ч.
изкору`бваш, +несв. и [[изкору`бя]], +св.; +Какво. Правя да стане изкривено или издълбано като коруба.
__изкорубвам се/изкорубя се. 1.__ — За дърво — добивам хралупи, коруби по стъблото. _Старото дърво се е изкорубило._
#2 Ставам изпъкнал, изметнат, изкривен или издълбан като коруба. _Дъската се е изкорубила. Брегът се е изкорубил._
excavate