Глагол - сег. вр., 1 л., ед. ч.
конфронти`раш, +несв. и +св.; +Кого. Противопоставям. _Умее да конфронтира хората._
__конфронтирам се.__ — Противопоставям се. _Не обича да се конфронтира открито. На събранието се конфронтираха много остро._
Но, не ме разбирайте погрешно, не искам да се конфронтирам с Вас и да влизаме в полемика. Източник: интернет
Където трябва да се конфронтирам с пешеходците, които нормално също си ходят по тротоара. Източник: интернет
Не се конфронтирам с тях. Източник: интернет
I confront