Съществително име - мн. ч.
Думата е производна от кумица
И тук е уместно да се спомене и още нещо, по самохвалните самопризнания на самото човекоподобно средния българин: той не се свени да посяга на кумици, на балдъзи, на братовчедки.. Източник: интернет